Paul Anka (ur. 30 lipca 1941 w Ottawie) – kanadyjski wokalista popowy i autor piosenek.
Wojciech Siemion (ur. 30 lipca 1928 w Krzczonowie, zm. 24 kwietnia 2010 w Warszawie) – polski aktor teatralny i filmowy.
David Sanborn (ur. 30 lipca 1945 w Tampie) – amerykański saksofonista popowo-jazzowy.
Paul Anka (przejdź do: Wojciech Siemion – David Sanborn)
![]() |
Jest synem właścicieli restauracji, z pochodzenia Libańczyków. Już jako dziecko śpiewał m.in. w chórze kościoła St Elijah Syriac Orthodox Church w rodzinnej dzielnicy. Od samego początku wiedział, że chce być piosenkarzem. Legenda głosi, że chodził na każdy koncert jaki odbywał się w Ottawie. Chłonął muzykę, podpatrywał zachowanie piosenkarzy, uczył się jak kontrolować publiczność. W szkole Fisher Park High School występował w trio Bobbysoxers, które sam założył. Miał wówczas 13 lat. Występowali w barach, zarabiając 15 dolarów za występ. Będąc na wakacjach w Hollywood w 1956, nagrał swoją pierwszą piosenkę – Blau Wile Deveest Fontaine dla wytwórni RPM. Singel całkiem nieźle radził sobie w niektórych częściach Kanady, jednak nie zdołał się przebić do rozgłośni radiowych. Załamany Paul wrócił do Ottawy.
W roku 1957 za zgodą rodziców wyjechał do Nowego Jorku szukać szczęścia w show-businessie. Grupa z Kanady The Rover Boys pomogła mu dostać się na nagranie do nowo otwartej wytwórni ABC Paramount. Don Costa, szef muzyczny ABC, był pod wrażeniem głosu i entuzjazmu młodego wykonawcy. Podziwiał też jego talent do pisania chwytliwych melodii i słów, które mówiły o problemach nastolatków. Pierwszą piosenką jaką nagrał dla ABC, była „Diana”, opowiadająca o nieszczęśliwej miłości do starszej dziewczyny. Paul napisał ją jeszcze w Ottawie, z myślą o swojej starszej o 3 lata opiekunce Dianie Ayoub. Singel stał się hitem – doszedł do poz. 1 w USA latem 1957 roku.
Paul poszedł za ciosem i w 1958/1959 umieścił kolejne 4 piosenki w TOP 20 tygodnika Billboard. W 1958 wystąpił u boku Mamie Van Doren w swoim pierwszym filmie muzycznym – Let’s Rock. Latem 1959 singel „Lonely Boy” z jego drugiego filmu Girls Town zajął pozycję 1. w USA. Kolejny nr 1 to „Put Your Head On My Shoulder” z tego samego roku. Stał się jednym z najpopularniejszych wykonawców młodzieżowych w USA. Wyruszył na tournée po Wielkiej Brytanii, a później, razem z Buddym Hollym, po Australii.
W 1960, widząc że popularność wśród nastolatków nie będzie wieczna, zaczął występować w kasynach Las Vegas. Dzięki temu pozyskał sobie aprobatę dorosłej publiczności. W 1961 przeniósł się do wytwórni RCA. ABC zatrzymała jednak prawa do dawnych piosenek, więc Paul Anka musiał je nagrać od nowa dla RCA. W 1962 wystąpił w dramacie wojennym The Longest Day. Piosenka pod tym samym tytułem stała się kolejnym hitem. Wystąpił też na Broadwayu w sztuce What Makes Sammy Run. Dalej koncertował w Las Vegas, tracąc kontakt z nowymi trendami.
Po ponad 10-letniej przerwie bez hitu, Paul Anka powrócił w 1974 singlem „You’re Having My Baby”, zaśpiewanym z Odie Coates – nr 1 w USA. W 1975 napisał motyw przewodni do serialu Kojak – pt. The Times of Your Life. Melodia stała się tak popularna, że wkrótce nagrał całą piosenkę, która stałą się hitem.
Paul Anka nadal koncertuje (głównie w Las Vegas) i wydaje płyty. W 1990 został naturalizowanym Amerykaninem. Wrócił do Ottawy, aby wykupić udziały w drużynie hokeja Ottawa Senators. Ostatni jego album ukazał się w 2005 – Rock Swings. Jest to zbiór przeróbek znanych piosenek rocka na utwory swingowe. Album zajął pozycję nr 9 w Anglii.
- Paul Anka pisał też dla innych wykonawców:
- It Doesn’t Matter Anymore dla Buddy’ego Holly’ego
- She’s A Lady dla Toma Jonesa
- My Way dla Franka Sinatry
- This is it i Love Never Felt So Good dla Michaela Jacksona
- Pod koniec lat 60. śpiewał m.in. w duecie z polską piosenkarką Violettą Villas w Casino de Paris w Las Vegas.
Przeboje
- 1957: Diana
- 1958: You Are My Destiny
- 1958: Crazy Love
- 1959: (All of A Sudden) My Heart Sings
- 1959: Puppy Love
- 1959: Lonely Boy
- 1959: Put Your Head on My Shoulder
- 1959: It’s Time to Cry
- 1961: Tonight My Love, Tonight
- 1974: Having My Baby (duet z Odią Coates)
- 1975: Times of Your Life
Wojciech Siemion (przejdź do: Paul Anka – David Sanborn)
![]() |
![]() |
Jego ojciec Mikołaj Siemion był kierownikiem szkoły w Krzczonowie, został zamordowany przez Niemców.
Studiował prawo na Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie (1947–1950), był absolwentem PWST w Warszawie (z 1951).
Był aktorem Teatru Polskiego w Szczecinie (1950–1951), Teatru Ateneum (1951–1955), Teatru Młodej Warszawy (1955–1957), Teatru Komedia (1957–1962 i 1966–1968, w którym pełnił funkcję dyrektora i kierownika artystycznego), Teatru Narodowego (1962–1963, 1964–1965, 1972–1983), Teatru Powszechnego (1963–1964) i Teatru Ludowego w Warszawie (1970–1972), a także Teatru Polskiego we Wrocławiu (1968–1969). Był aktorem Studenckiego Teatru Satyryków, później w latach 60. kabaretu „Pod Egidą”. Zakładał i pełnił funkcję dyrektora Starej Prochoffni (od 1972).
Prowadził spotkania dla czytelników pt. „Lekcja czytania”, podczas których przedstawiał własne interpretacje utworów Adama Mickiewicza, Cypriana Kamila Norwida, Mirona Białoszewskiego i Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego. Metodą interpretacyjną podczas tych spotkań było umiejętne wyczucie rytmiki utworów.
Wykładał w Wyższej Szkole Komunikowania i Mediów Społecznych w Warszawie na Wydziale Aktorstwa, prowadził także prywatne muzeum we wsi Petrykozy.
W 1983 wszedł w skład rady krajowej Patriotycznego Ruchu Odrodzenia Narodowego. W latach 1985–1989 z ramieniaPZPR sprawował mandat posła na Sejm PRL IX kadencji. Od 1998 do 2002 zasiadał w sejmiku mazowieckim, reprezentując Polską Partię Socjalistyczną (wybrany został z listy SLD). W 2001 z listy Polskiego Stronnictwa Ludowego kandydował bez powodzenia do Sejmu. W 2002 i 2006 listy PSL ubiegał się bezskutecznie ponownie o mandat radnego sejmiku, jednak w 2007 objął go w miejsce wybranego do Sejmu Janusza Piechocińskiego.
21 kwietnia 2010 aktor doznał poważnych obrażeń w wyniku wypadku drogowego w Ruszkach pod Sochaczewem. Trzy dni później zmarł w warszawskim szpitalu.
Pogrzeb Wojciecha Siemiona odbył się 7 maja 2010 w kościele św. Karola Boromeusza na warszawskich Starych Powązkach, po której nastąpił pochówek w Alei Zasłużonych na Powązkach Wojskowych w Warszawie.
Odznaczenia
- Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (1999)
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1989)
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1959)
- Order Sztandaru Pracy I klasy (1984)
- Order Sztandaru Pracy II klasy (1962)
- Srebrny Krzyż Zasługi (1956)
- Medal 10-lecia Polski Ludowej (1955)
- Medal 30-lecia Polski Ludowej (1975)
- Złota Oznaka Honorowa Towarzystwa Polonia (1987)
- Odznaka Zasłużony Działacz Kultury (1984)
- Odznaka Honorowa m.st. Warszawy (1977)
- Medal 100-lecia wyzwolenia Bułgarii (1978)
- Nagroda Specjalna Ministra Obrony Narodowej w dziedzinie teatru i filmu za całokształt twórczości (1988)
Filmografia
- Załoga (1951) jako Tadeusz
- Przygoda na Mariensztacie (1953) jako Bronek, członek zespołu pieśni i tańca ze Złocieńca
- Trudna miłość (1954) jako syn Kubali
- Eroica (1957) jako por. „Marianek”
- Zamach (1958) jako akowiec „Ryś”
- Zezowate szczęście (1960) jako personalny Józef Kacperski
- Marysia i krasnoludki (1960) jako Skrobek i Koszałek Opałek
- Złoto (1961) jako współlokator
- Zerwany most (1962) jako Iwan
- Czarne skrzydła (1962) jako sygnalista Jan Duś
- Jutro premiera (1962) jako inspicjent Józio
- Skąpani w ogniu (1963) jako kapral Naróg
- Barwy walki (1964) jako „Elegant”, członek oddziału AL
- Giuseppe w Warszawie (1964) jako Hans, pijany żołnierz niemiecki
- Życie raz jeszcze (1964) jako członek Komitetu Powiatowego atakujący Jakuszyna
- Salto (1964) jako artysta
- Sposób bycia (1965) jako listonosz
- Wojna domowa (1965–1966) jako wychowawca Pawła
- Czterej pancerni i pies (1966–1970) jako kapral Kucharek
- Niewiarygodne przygody Marka Piegusa (1966) jako Jaszczołt, kapitan MO
- Poradnik matrymonialny (1967) jako milicjant
- Kierunek Berlin (1968) jako kapral Wojciech Naróg
- Ostatnie dni (1969) jako kapral Wojciech Naróg
- Kłopotliwy gość (1971) jako oficer straży pożarnej
- Poszukiwany, poszukiwana (1972) jako prokurator
- Nie ma róży bez ognia (1974) jako dyrektor szkoły
- Ziemia obiecana (1974) jako Wilczek
- Zwycięstwo (1974) jako kapral Wojciech Naróg
- Wolna sobota (1977) jako Mieczysław Gawełek
- Co mi zrobisz jak mnie złapiesz (1978) jako badylarz „wynajmujący” ciężarówkę
- Filip z konopi (1981) jako naczelnik
- Rodzina Leśniewskich (1981) jako profesor Zbigniew Radosz (odc. 7)
- Alternatywy 4 (1983) jako inżynier Dominek
- Odjazd (1991) jako Gozdek
- Kolejność uczuć (1993) jako dyrektor teatru
- Tajemnica trzynastego wagonu (1993) jako Wiktor
- Złotopolscy (1997) jako Zdzisław Wolski
- Przedwiośnie (2001) jako Maciejunio
- Ubu Król (2003) jako Merdenpot
- Szatan z siódmej klasy (2006) jako dziadek Ignaca (odc. 5–7)
- Niezawodny system (2008) jako Leon
- Ostatnia akcja (2009) jako Władek, były żołnierz AL
Dubbing
- 1958: Pies Huckleberry (Pies Huckleberry)
- 1977: Alicja w Krainie Czarów (Bazyli)
- 1973: O krasnoludkach i sierotce Marysi (Skrobek)
- 2009: Odlot (Carl Fredricksen)
David Sanborn (przejdź do: Paul Anka – Wojciech Siemion)
![]() |
Specjalizuje się w grze na saksofonie altowym. Pierwszą płytę, Taking Off, wydał w roku 1975. Dużą popularność zyskał wlatach 80., głównie dzięki albumowi Hideaway. Współpracował z wieloma muzykami, m.in.: Al Jarreau, Marcusem Millerem,Erikiem Claptonem, Tommym Bolinem, Paulem Simonem, Steviem Wonderem, Davidem Bowiem, Steve’em Gaddem,Milesem Davisem oraz z grupą The Rolling Stones.
Dyskografia
- Taking Off (1975)
- Sanborn (1976)
- Promise Me To The Moon (1977)
- Heart To Heart (1978)
- Hideaway (1980)
- As We Speak (1982)
- Voyeur (1981)
- Backstreet (1983)
- Another Hand (1991, Elektra)
- Upfront (1992, Elektra)
- Hearsay (1993, Elektra)
- Pearls (1995, Elektra)
- Inside (1999, Elektra)
- Timeagain (2003, Verve)
- Closer (2005, Verve)
- Only Everything (2010, Universal)