30 lipca urodzili się: Paul Anka...

Paul Anka (ur. 30 lipca 1941 w Ottawie) – kanadyjski wokalista popowy i autor piosenek.

Wojciech Siemion (ur. 30 lipca 1928 w Krzczonowie, zm. 24 kwietnia 2010 w Warszawie) – polski aktor teatralny i filmowy.

David Sanborn (ur. 30 lipca 1945 w Tampie) – amerykański saksofonista popowo-jazzowy.

Paul Anka (przejdź do: Wojciech Siemion – David Sanborn)

Jest synem właścicieli restauracji, z pochodzenia Libańczyków. Już jako dziecko śpiewał m.in. w chórze kościoła St Elijah Syriac Orthodox Church w rodzinnej dzielnicy. Od samego początku wiedział, że chce być piosenkarzem. Legenda głosi, że chodził na każdy koncert jaki odbywał się w Ottawie. Chłonął muzykę, podpatrywał zachowanie piosenkarzy, uczył się jak kontrolować publiczność. W szkole Fisher Park High School występował w trio Bobbysoxers, które sam założył. Miał wówczas 13 lat. Występowali w barach, zarabiając 15 dolarów za występ. Będąc na wakacjach w Hollywood w 1956, nagrał swoją pierwszą piosenkę – Blau Wile Deveest Fontaine dla wytwórni RPM. Singel całkiem nieźle radził sobie w niektórych częściach Kanady, jednak nie zdołał się przebić do rozgłośni radiowych. Załamany Paul wrócił do Ottawy.

W roku 1957 za zgodą rodziców wyjechał do Nowego Jorku szukać szczęścia w show-businessie. Grupa z Kanady The Rover Boys pomogła mu dostać się na nagranie do nowo otwartej wytwórni ABC Paramount. Don Costa, szef muzyczny ABC, był pod wrażeniem głosu i entuzjazmu młodego wykonawcy. Podziwiał też jego talent do pisania chwytliwych melodii i słów, które mówiły o problemach nastolatków. Pierwszą piosenką jaką nagrał dla ABC, była „Diana”, opowiadająca o nieszczęśliwej miłości do starszej dziewczyny. Paul napisał ją jeszcze w Ottawie, z myślą o swojej starszej o 3 lata opiekunce Dianie Ayoub. Singel stał się hitem – doszedł do poz. 1 w USA latem 1957 roku.

Paul poszedł za ciosem i w 1958/1959 umieścił kolejne 4 piosenki w TOP 20 tygodnika Billboard. W 1958 wystąpił u boku Mamie Van Doren w swoim pierwszym filmie muzycznym – Let’s Rock. Latem 1959 singel „Lonely Boy” z jego drugiego filmu Girls Town zajął pozycję 1. w USA. Kolejny nr 1 to „Put Your Head On My Shoulder” z tego samego roku. Stał się jednym z najpopularniejszych wykonawców młodzieżowych w USA. Wyruszył na tournée po Wielkiej Brytanii, a później, razem z Buddym Hollym, po Australii.

W 1960, widząc że popularność wśród nastolatków nie będzie wieczna, zaczął występować w kasynach Las Vegas. Dzięki temu pozyskał sobie aprobatę dorosłej publiczności. W 1961 przeniósł się do wytwórni RCA. ABC zatrzymała jednak prawa do dawnych piosenek, więc Paul Anka musiał je nagrać od nowa dla RCA. W 1962 wystąpił w dramacie wojennym The Longest Day. Piosenka pod tym samym tytułem stała się kolejnym hitem. Wystąpił też na Broadwayu w sztuce What Makes Sammy Run. Dalej koncertował w Las Vegas, tracąc kontakt z nowymi trendami.

Po ponad 10-letniej przerwie bez hitu, Paul Anka powrócił w 1974 singlem „You’re Having My Baby”, zaśpiewanym z Odie Coates – nr 1 w USA. W 1975 napisał motyw przewodni do serialu Kojak – pt. The Times of Your Life. Melodia stała się tak popularna, że wkrótce nagrał całą piosenkę, która stałą się hitem.

Paul Anka nadal koncertuje (głównie w Las Vegas) i wydaje płyty. W 1990 został naturalizowanym Amerykaninem. Wrócił do Ottawy, aby wykupić udziały w drużynie hokeja Ottawa Senators. Ostatni jego album ukazał się w 2005 – Rock Swings. Jest to zbiór przeróbek znanych piosenek rocka na utwory swingowe. Album zajął pozycję nr 9 w Anglii.

Paul Anka pisał też dla innych wykonawców:
- It Doesn’t Matter Anymore dla Buddy’ego Holly’ego
- She’s A Lady dla Toma Jonesa
- My Way dla Franka Sinatry
- This is it i Love Never Felt So Good dla Michaela Jacksona
Pod koniec lat 60. śpiewał m.in. w duecie z polską piosenkarką Violettą Villas w Casino de Paris w Las Vegas.

Przeboje

1957: Diana
1958: You Are My Destiny
1958: Crazy Love
1959: (All of A Sudden) My Heart Sings
1959: Puppy Love
1959: Lonely Boy
1959: Put Your Head on My Shoulder
1959: It’s Time to Cry
1961: Tonight My Love, Tonight
1974: Having My Baby (duet z Odią Coates)
1975: Times of Your Life

Wojciech Siemion (przejdź do: Paul Anka – David Sanborn)

Jego ojciec Mikołaj Siemion był kierownikiem szkoły w Krzczonowie, został zamordowany przez Niemców.

Studiował prawo na Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie (1947–1950), był absolwentem PWST w Warszawie (z 1951).

Był aktorem Teatru Polskiego w Szczecinie (1950–1951), Teatru Ateneum (1951–1955), Teatru Młodej Warszawy (1955–1957), Teatru Komedia (1957–1962 i 1966–1968, w którym pełnił funkcję dyrektora i kierownika artystycznego), Teatru Narodowego (1962–1963, 1964–1965, 1972–1983), Teatru Powszechnego (1963–1964) i Teatru Ludowego w Warszawie (1970–1972), a także Teatru Polskiego we Wrocławiu (1968–1969). Był aktorem Studenckiego Teatru Satyryków, później w latach 60. kabaretu „Pod Egidą”. Zakładał i pełnił funkcję dyrektora Starej Prochoffni (od 1972).

Prowadził spotkania dla czytelników pt. „Lekcja czytania”, podczas których przedstawiał własne interpretacje utworów Adama Mickiewicza, Cypriana Kamila Norwida, Mirona Białoszewskiego i Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego. Metodą interpretacyjną podczas tych spotkań było umiejętne wyczucie rytmiki utworów.

Wykładał w Wyższej Szkole Komunikowania i Mediów Społecznych w Warszawie na Wydziale Aktorstwa, prowadził także prywatne muzeum we wsi Petrykozy.

W 1983 wszedł w skład rady krajowej Patriotycznego Ruchu Odrodzenia Narodowego. W latach 1985–1989 z ramieniaPZPR sprawował mandat posła na Sejm PRL IX kadencji. Od 1998 do 2002 zasiadał w sejmiku mazowieckim, reprezentując Polską Partię Socjalistyczną (wybrany został z listy SLD). W 2001 z listy Polskiego Stronnictwa Ludowego kandydował bez powodzenia do Sejmu. W 2002 i 2006 listy PSL ubiegał się bezskutecznie ponownie o mandat radnego sejmiku, jednak w 2007 objął go w miejsce wybranego do Sejmu Janusza Piechocińskiego.

21 kwietnia 2010 aktor doznał poważnych obrażeń w wyniku wypadku drogowego w Ruszkach pod Sochaczewem. Trzy dni później zmarł w warszawskim szpitalu.

Pogrzeb Wojciecha Siemiona odbył się 7 maja 2010 w kościele św. Karola Boromeusza na warszawskich Starych Powązkach, po której nastąpił pochówek w Alei Zasłużonych na Powązkach Wojskowych w Warszawie.

Odznaczenia

Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (1999)
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1989)
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1959)
Order Sztandaru Pracy I klasy (1984)
Order Sztandaru Pracy II klasy (1962)
Srebrny Krzyż Zasługi (1956)
Medal 10-lecia Polski Ludowej (1955)
Medal 30-lecia Polski Ludowej (1975)
Złota Oznaka Honorowa Towarzystwa Polonia (1987)
Odznaka Zasłużony Działacz Kultury (1984)
Odznaka Honorowa m.st. Warszawy (1977)
Medal 100-lecia wyzwolenia Bułgarii (1978)
Nagroda Specjalna Ministra Obrony Narodowej w dziedzinie teatru i filmu za całokształt twórczości (1988)

Filmografia

Załoga (1951) jako Tadeusz
Przygoda na Mariensztacie (1953) jako Bronek, członek zespołu pieśni i tańca ze Złocieńca
Trudna miłość (1954) jako syn Kubali
Eroica (1957) jako por. „Marianek”
Zamach (1958) jako akowiec „Ryś”
Zezowate szczęście (1960) jako personalny Józef Kacperski
Marysia i krasnoludki (1960) jako Skrobek i Koszałek Opałek
Złoto (1961) jako współlokator
Zerwany most (1962) jako Iwan
Czarne skrzydła (1962) jako sygnalista Jan Duś
Jutro premiera (1962) jako inspicjent Józio
Skąpani w ogniu (1963) jako kapral Naróg
Barwy walki (1964) jako „Elegant”, członek oddziału AL
Giuseppe w Warszawie (1964) jako Hans, pijany żołnierz niemiecki
Życie raz jeszcze (1964) jako członek Komitetu Powiatowego atakujący Jakuszyna
Salto (1964) jako artysta
Sposób bycia (1965) jako listonosz
Wojna domowa (1965–1966) jako wychowawca Pawła
Czterej pancerni i pies (1966–1970) jako kapral Kucharek
Niewiarygodne przygody Marka Piegusa (1966) jako Jaszczołt, kapitan MO
Poradnik matrymonialny (1967) jako milicjant
Kierunek Berlin (1968) jako kapral Wojciech Naróg
Ostatnie dni (1969) jako kapral Wojciech Naróg
Kłopotliwy gość (1971) jako oficer straży pożarnej
Poszukiwany, poszukiwana (1972) jako prokurator
Nie ma róży bez ognia (1974) jako dyrektor szkoły
Ziemia obiecana (1974) jako Wilczek
Zwycięstwo (1974) jako kapral Wojciech Naróg
Wolna sobota (1977) jako Mieczysław Gawełek
Co mi zrobisz jak mnie złapiesz (1978) jako badylarz „wynajmujący” ciężarówkę
Filip z konopi (1981) jako naczelnik
Rodzina Leśniewskich (1981) jako profesor Zbigniew Radosz (odc. 7)
Alternatywy 4 (1983) jako inżynier Dominek
Odjazd (1991) jako Gozdek
Kolejność uczuć (1993) jako dyrektor teatru
Tajemnica trzynastego wagonu (1993) jako Wiktor
Złotopolscy (1997) jako Zdzisław Wolski
Przedwiośnie (2001) jako Maciejunio
Ubu Król (2003) jako Merdenpot
Szatan z siódmej klasy (2006) jako dziadek Ignaca (odc. 5–7)
Niezawodny system (2008) jako Leon
Ostatnia akcja (2009) jako Władek, były żołnierz AL

Dubbing

1958: Pies Huckleberry (Pies Huckleberry)
1977: Alicja w Krainie Czarów (Bazyli)
1973: O krasnoludkach i sierotce Marysi (Skrobek)
2009: Odlot (Carl Fredricksen)

David Sanborn (przejdź do: Paul Anka – Wojciech Siemion)

Specjalizuje się w grze na saksofonie altowym. Pierwszą płytę, Taking Off, wydał w roku 1975. Dużą popularność zyskał wlatach 80., głównie dzięki albumowi Hideaway. Współpracował z wieloma muzykami, m.in.: Al Jarreau, Marcusem Millerem,Erikiem Claptonem, Tommym Bolinem, Paulem Simonem, Steviem Wonderem, Davidem Bowiem, Steve’em Gaddem,Milesem Davisem oraz z grupą The Rolling Stones.

Dyskografia