Z nowym rokiem lepszym krokiem ? Premiery w styczniu

opublikowane w Najnowsze Wpisy, Premiery teatralne | 0

Bunia Tarnów

W tarnowskim Teatrze im.L.Solskiego już 2 stycznia będzie miała miejsce premiera sztuki Bunia Roberto (Tito) Cossy w tłumaczeniu Carlosa Marrodán Casasa. Reżyseria:  Jacek Jabrzyk, scenografia I kostiumy: Bartholomaüs Martin Kleppek, choreografia: Barbara Gwóźdź, muzyka: Anna Stela.                                                      Opis sztuki : Tytułowa Bunia jest seniorką wielopokoleniowej rodziny włoskich emigrantów w Argentynie. Skończyła sto lat. Jej egzystencja ogranicza się do jedzenia. Pochłania ogromne ilości pożywienia, czym doprowadza całą rodzinę do tragedii. Tak w kilku słowach można streścić warstwę fabularną sztuki Roberto Cossy.                                                                                                                                                                 Ta sprawnie napisana niemal czterdzieści lat temu tragi-komedia nabiera nowych znaczeń. Możemy w niej dojrzeć bardzo aktualny obraz Europy z jej palącymi problemami. Starzenie się społeczeństwa. Rozchwianie systemu gospodarczego. Problemy z imigracją. Pogłębiające się podziały społeczne.

Nade wszystko jednak zadaje kilka niezmiernie ważnych pytań o naszą moralność, wartości. A właściwie o to, czy te słowa mają jeszcze jakieś znaczenie?

Obsada : Dominika Markuszewska, Ewa Sąsiadek, Monika Wenta, Aleksander Fiałek, Karol Śmiałek, Tomasz Piasecki. Rola Buni ma aż trzy wieloosobowe obsady:   I obs. – Maria Jacykiewicz, Maria Kopycińska, Helena Kusion, Ewa Marzec, Czesława Mordyl, Teresa Othaniel, II obs. – Wanda Pawłowska, Mirosława Pokorna, Marianna Rachwalska, Teresa Rygielska, Janina Rybak, III obs.– Małgorzata Siembab, Teresa Skotnicka, Ewa Wójcik.

Grona gniewu TPB

W bydgowskim Teatrze Polskim 16 stycznia zobaczymy Grona gniewu Johna Steinbecka – czyż to kiedyś nie była lektura szkolna ? Reżyseria, scenografia, kostiumy: Paweł Wodziński.

Wystąpią :  Grzegorz Artman, Beata Bandurska, Paweł L. Gilewski, Marian Jaskulski, Marta Malikowska, Alicja Mozga, Roland Nowak, Jerzy Pożarowski, Martyna Peszko, Małgorzata Trofimiuk, Jakub Ulewicz, Piotr Wawer Jr., Marcin Zawodziński

Za strony teatru:                                                                                                                  Skąd ta pewność, że świat kroczy drogą postępu? Skąd w ogóle jakakolwiek pewność?                                                                                                               Spektakl Grona gniewu to adaptacja powieści Johna Steinbecka pod tym samym tytułem, w której wszelkie ludzkie i społeczne relacje stają w obliczu ekonomicznie niepewnej egzystencji. Długów wobec banków, eksmisji, pracy bez jakichkolwiek świadczeń socjalnych. Steinbeck utrwalił obraz społeczeństwa coraz silniej rozwarstwionego, zmagającego się z poważnym kryzysem kapitalizmu.

W latach 30. kryzys gospodarczy i zmiany klimatyczne doprowadziły do sytuacji, w której farmerzy z Oklahomy – podobnie jak powieściowa rodzina Joadów – podejmowali dramatyczne decyzje o opuszczeniu swoich gospodarstw w poszukiwaniu zatrudnienia w Kalifornii. Migracje zdesperowanych, przerażonych i głodnych ludzi – to sytuacja, z którą dziś na powrót się oswajamy.

Zestawienie ze sobą Wielkiego Kryzysu i obecnego załamania gospodarki globalnej, w perspektywie podstawowych podziałów społecznych i politycznych, może wykazać pewne podobieństwa. Kryzys finansowy sprzed paru lat ujawnił, w jak dużym stopniu wszelkie światowe powiązania stały się nieczytelne. Paniki na giełdach w 2008 roku, podobnie jak w tzw. czarny czwartek 24 października 1929 roku, nie przewidzieli nawet główni protagoniści. System jest nieprzejrzysty i wszelkie sposoby funkcjonowania w nim mają znamiona niepewności. Wyrazem tego jest coraz większa grupa społeczna zwana prekariatem. Ludzi, którzy się do niej zaliczają łączy niepewna sytuacja egzystencjalna, a dzieli wszystko inne: wykształcenie, zawód, nawet status obywatela. Czy ta, jeszcze nie całkowicie zdefiniowana, prekarna nowoczesność niesie w sobie potencjał zmiany?

Trójm.Czyż nie dobija...

W gdyńskim Teatrze Muzycznym na Scenie Kameralnej 22.02.2016 odbędzie się premiera spektaklu muzycznego Czyż nie dobija się koni?  Horace McCoy`a w tłumaczeniu Zofii Zinserling (tłumaczenie angielskich piosenek: Małgorzata Ryś).Reżyseria i adaptacja: Małgorzata Talarczyk, muzyka i aranżacje: Artur Guza, choreografia i ruch sceniczny: Dariusz Lewandowski, układ stepowy: Karol Drzewoszewski, kostiumy: Sabina Czupryńska.

Jest to spektakl dyplomowy IV roku gdyńskiego Studium Wokalno – Aktorskiego na podstawie słynnej powieści Horace’a McCoya przeniesionej na ekran w 1969 roku przez Sydneya Pollacka. Maratoński konkurs taneczny, w którym główną nagrodą jest 1500 dolarów, stanowi znakomitą okazję do wyrwania się z nędzy. Bohaterowie z różnych powodów walczą o nagrodę, często zdeterminowani nadludzkim wysiłkiem i bezwzględną konkurencją traktowani są jak zwierzęta. W obłędnym tanecznym kręgu każdy dąży do spełnienia swoich oczekiwań od życia.

Obsada: Dagmara Rybak /ad/ – Gloria Beatty, Ewa Kłosowicz (ad) – Ruby Bates,
Dorota Przygoda /ad/ – Alice le Blanc, Joanna Aleksandrowicz (ad) – Lucy Lovell,
Izabela Pawletko (ad) – Rosemary Loftus, Kiara Kotlarek /ad/ – Pani Layden,
Katarzyna Kunicka (ad) – Pani Witcher, Marta Kwiatkowska /ad/ – Pani Highby,
Paula Phillipp (ad) – Anita Louis, Paweł Draszba /ad/ – Robert Syverten, Wojciech Daniel /ad/ – James Bates, Michał Pasternak /ad/ – George Jerome, Krzysztof Suszek /ad/ – Pedro de Ortega, Jakub Badurka /ad/ – Rocky Gravo, Rafał Kozok /ad/ Rollo Peters, Bartosz Stawiński /ad/ – Basil Gerard.

Do siego Roku !