Codziennik 2 czerwca urodzili się… Krzysztof Lang, Katarzyna Stankiewicz, Gianni Meccia

foto: Kasia Stankiewicz

2 czerwca – Dzień bez Krawata

2 czerwca urodzili się:
1899 – Lotte Reiniger, niemiecka reżyserka filmów animowanych (zm. 1981)
1903 – Max Aub, hiszpański pisarz (zm. 1972)
1904 – Ai Wu, chiński pisarz (zm. 1992)
1915 – Lester del Rey, amerykański pisarz science fiction, wydawca (zm. 1993)
Olga Sławska-Lipczyńska, polska tancerka, choreografka, pedagog
(zm. 1991)
1924 – Zolman Cohen, amerykański puzonista jazzowy (zm. 2004)
1930 – Janusz Maciejewski, polski filolog, krytyk literacki (zm. 2011)
1931 – Gianni Meccia, włoski piosenkarz, kompozytor
1942 – Jacek Pałkiewicz, polski dziennikarz, reporter, podróżnik
1950 – Krzysztof Lang, polski reżyser filmowy
1958 – Gosia Dobrowolska, australijska aktorka pochodzenia polskiego
1964 – Ewa Ornacka, polska pisarka, publicystka
1974 – Karolina Rosińska, polska aktorka
1977 – Katarzyna Stankiewicz, polska piosenkarka

Katarzyna Stankiewicz (ur. 2 czerwca 1977 w Działdowie – wokalistka alternatywna, autorka tekstów, była wokalistka Varius Manx. Zadebiutowała w programie telewizyjnym Szansa na sukces.W 1995 roku 18-letnia Stankiewicz wystąpiła w programie Szansa na sukces. Zaśpiewała piosenkę pt. Zamigotał świat i zdobyła pierwsze miejsce. W 1996 roku wokalista zajęła miejsce Anity Lipnickiej po jej odejściu z zespołu Varius Manx.W marcu zespół, już z nowa wokalistką, wszedł do studia S-4, aby nagrać kolejna płytę. W maju ukazał się pierwszy singel Orła cień. Po kilku dniach królował on na listach przebojów. 21 czerwca odbyła się premiera nowego krążka – Ego. 28 czerwca zespół wystąpił na festiwalu w Opolu, gdzie wręczono im Złotą Płytę. W tym samym dniu płyta uzyskała status platyny. Stankiewicz została miło przyjęta przez wszystkich fanów. Wokalistka brała udział w nagraniu albumu Ireny Santor Duety, gdzie wraz z artystką wykonała piosenkę Kamienne schodki. W sierpniu wystąpiła na galowym koncercie laureatów festiwalu Sopot’96. W październiku i listopadzie zespół wyruszył na wielką trasę koncertową. Odwiedził 16 największych miast w Polsce. W trakcie specjalnego koncertu w Warszawie zespół otrzymał multiplatynę za ponad 400 tys. sprzedanych egzemplarzy płyty Ego. W roku 1996 zespół otrzymał „Złoty Mikrofon Popcornu” za przebój roku Orła cień oraz w kategorii: zespół roku. Wręczony został MACHINER dla Stankiewicz, jako debiutantki roku.W 1997 roku, w lutym odbyła się premiera filmu Nocne graffiti. Promująca soundtrack piosenka „Ruchome piaski” zaśpiewana przez Stankiewicz stała się szybko hitem. Od marca do maja zespół nagrywał kolejną płytę. W kwietniu Stankiewicz została zaproszona do udziału w nagraniu dwóch piosenek na płytę Kayah – „Zebra”.7 września o godz. 12.00 zespół witał zaproszonych gości na dachu jednego z budynków w Warszawie, gdzie prezentował swój nowy album. Płyta End zawiera 14 utworów (piosenka Kiedy mnie malujesz gościła na antenie radiowej i telewizyjnej już od czerwca). 8 września (dzień premiery handlowej) płyta osiągnęła status płyty złotej. Piosenka Czy tak chcesz została włączona do akcji Clean Up The World i ma promować sprzątanie świata przez cały rok. Stankiewicz planowała w tym czasie solowy projekt. 21 maja 1999 roku ukazała się pierwsza solowa płyta Stankiewicz. Singel Dopiero od jutra, promujący album gościł od marca na listach przebojów. Producentem płyty był Michał Przytuła. W tworzeniu muzyki piosenkarce pomagali m.in.: Paweł Zarecki, Krzysztof Antkowiak, Grzegorz Piotrowski. Teksty na płycie były autorstwa Tomka Wachnowskiego i jej. Dwa teksty napisała dla niej Kayah. W czerwcu Stankiewicz ruszyła w press-tour po Polsce, a potem grała kilkanaście koncertów w całej Polsce.W marcu 2000 roku zespół Varius Manx wydał płytę Najlepsze z dobrych z okazji dziesięciolecia powstania zespołu. Płyta zawierała najlepsze utwory z ostatnich lat oraz 4 nowe kompozycje. Płytę promował utwór Teraz i tu. 7 kwietnia w Warszawie (w Sali Kongresowej) odbył się jubileuszowy koncert Varius Manx. W maju zespół miał trasę koncertową razem z radiem RMF FM. Wszystkie koncerty odbywały się pod nazwą: „Majówka Varius Manx i RMF FM”. Varius dał kilka koncertów w wakacje. Stankiewicz zrezygnowała ze śpiewania w zespole, jej miejsce zajęła Monika Kuszyńska, zaś wokalistka przygotowywała projekt na drugą, solową płytę. Na wiosnę 2001 w radio pojawił się cover w wykonaniu Stankiewicz i Michała Żebrowskiego Niepewność, który promuje album aktora Lubię kiedy kobieta nagrany z nią oraz Anną Marią Jopek i Kasią Nosowską. W wakacje odbył się wspólny koncert Stankiewicz i kultowego zespołu „Tangerine Dream” w Warszawie na Moście Świętokrzyskim. Piosenki miały służyć pojednaniu polsko-niemieckiemu. Piosenka nagrana przez nią promowała nowy album TG na całym świecie.

Piosenkarka weszła do studia i zaczęła pracę nad nowym albumem solowym. Płyta została nagrana w studiach we Wrocławiu i Gdańsku, a prace nad nią trwały 3 lata. Produkcją utworów zajął się jej partner Radek Łuka. Jako, że wytwórnia BMG nie wierzyła w nagrany materiał, Stankiewicz sprzedała mieszkanie w Warszawie i postanawiała sama wydać album. Przedsmak płyty fani dostali w prezencie gwiazdkowym 2002. Chciałabym być aniołem promowane przez Program 3 Polskiego Radia. Piosenką promującą nowy album była Schyłek lata, który swą premierę miał już w połowie lipca, jednak na listach przebojów pojawił się mniej więcej w czasie premiery płyty. Stankiewicz zagrała pierwszy od bardzo dawna koncert w Warszawskim Klubie Qult. Wokół płyty zawrzało: po pierwsze – nagie kobiety w teledysku, po drugie – nagie kobiety na okładce. Ale płyta została bardzo dobrze przyjęta przez krytyków i publiczność. Wokół niej i jej muzyki znów zrobiło się głośno. Drugim teledyskiem i singlem z płyty Extrapop została Francuzeczka, promowana, podobnie jak poprzednia piosenka, „niegrzecznym” teledyskiem. Płyta odnosiła sukcesy, również dzięki trzeciemu singlowi „Saint Etienne”, na którym utwór ów pojawia się w wersji francuskiej. Stankiewicz brała też udział w nagraniach płyty ze świątecznymi piosenkami „Święta, Święta” i występowała w licznych programach telewizyjnych („Kuba Wojewódzki”, „POPLista”, „Spełniamy marzenia”, „Śpiewające fortepiany”, „Bar”, „Szansa na sukces”).
W październiku 2004 roku urodziła syna Fryderyka ze związku z Radosławem Łuką.
W październiku 2006 miała miejsce premiera następnej płyty wokalistki, zatytułowanej „Mimikra”. Płyta była nagrana już pod opieką wytwórni EMI MUSIC, a pierwszym promującym ją singlem był utwór „4 ręce”. Drugim singlem z albumu „Mimikra” był utwór „Marzec”, który miał swoją premierę w styczniu 2007, następnym – „W środku myśli”, który startował w polskich preeliminacjach do Sopot Festival 2007, a ostatnim – czwartym – „Jedno zdjęcie z archiwum pamięci”.Rok 2008 dla wokalistki zaczął się pracowicie. Na początku roku Stankiewicz nagrała utwór Night Club, który znajduje się na ścieżce dźwiękowej do serialu PitBull. Całość wyprodukował Luka – partner życiowy wokalistki. 25 kwietnia premierę miała płyta Martyny Jakubowicz, gdzie jeden z utworów Baby w Meksyku zaśpiewała Stankiewicz.W 2008 roku można było usłyszeć nowy utwór wokalistki pt. Run w serialu Londyńczycy emitowanym przez TVP1.Cały ten czas Kasia Stankiewicz pracowała też nad nowym albumem. Prace trwały w studiach w Polsce i Wielkiej Brytanii, a producentem albumu został Eddie Stevens, współpracujący z takimi artystami jak Zero 7 i Molowo. Kilkakrotnie przekładana premiera płyty spowodowana była pracą nad ostatecznym kształtem albumu, o którym sama sama piosenkarka powiedziała „to nie tylko mój nowy album, nad którym pracowałam ostatnie cztery lata, to multidyscyplinarny projekt, w który zaangażowali się artyści z całego świata”. Ostateczny kształt albumu pt. Lucy and the Loop Stankiewicz stworzyła w Islandii, w studiu Bedroom Community. Na Islandii powstał też teledysk do pierwszego utworu z płyty „Lucy”. Projektem pobocznym Lucy and the Loop była seria 10 fotografii inspirowanych 10 piosenkami z albumu, autorstwa Kasi Bielskiej i Dominika Tarabańskiego.

Gianni Meccia (ur. 2 czerwca 1931, Ferrara) – włoski piosenkarz, kompozytor, autor tekstów i producent fonograficzny. Gianni Meccia na początku zamierzał zostać aktorem filmowym. W tym celu opuścił rodzinną Ferrarę i udał się do Rzymu. Karierę artystyczną rozpoczął jednak od śpiewania własnych piosenek w stołecznych lokalach. Dopiero w 1954 udało mu się wystąpić w programie telewizyjnym Primo applauso.Zawarł w tym czasie znajomość z autorem tekstów, Franco Migliaccim, z którym później często współpracował; to właśnie Migliacciemu udało się zorganizować dla Gianniego Mecci próbne przesłuchanie w wytwórni płytowej RCA Italiana. Podczas przesłuchania Gianni Meccia śpiewał kilka własnych piosenek: Odio tutte le vecchie signore, Il tarlo, Anche le guardie possono perdere l’equilibrio, Diomira. Usłyszał je przypadkowo prezenter telewizyjny Mario Riva i postanawił zaprosić nieznanego wykonawcę do swojego programu „Il Musichiere”.W 1959 Gianni Meccia wystąpił w tym programie, śpiewając z akompaniamentem gitary własną piosenkę Odio tutte le vecchie signore; występ był na tyle udany, że wytwórnia RCA postanawiła zaproponować młodemu wykonawcy kontrakt (w swej filii RCA Camden). Gianni Meccia przyjął propozycję i jeszcze w tym samym roku nagrał swój debiutancki singiel Jasmine (Franco Migliacci-Gianni Meccia/I soldati delicati (Gianni Meccia) i choć singiel przeszedł niezauważony, to był ważny z innego powodu – to przy jego okazji po raz pierwszy na gruncie włoskiej muzyki rozrywkowej pojawił się termin śpiewający autor – cantautore, jako że Gianni Meccia jest współautorem pierwszej i wyłącznym autorem drugiej piosenki na tym singlu. W tym samym roku skomponował (razem z Enrico Polito) piosenkę Non restare fra gli angeli dla Domenica Modugno.Sam natomiast odniósł sukces swym drugim singlem, Il barattolo (1960), zaaranżowanym przez Ennio Morricone; dobrze przyjęty został też jego kolejny singiel, Il pullover (Franco Migliacci-Gianni Meccia). W tym samym czasie Gianni Meccia odniósł sukces także jako autor piosenek dla innych wykonawców: S’è fatto tardi (do muzyki Italo Greco), Folle banderuola, śpiewanych przez Minę, Alzo la vela, śpiewaną przez Jenny Luna, Primo sguardo, napisaną dla Nilli Pizzi i Così, a poco a poco, wykonywaną przez Teddy’ego Reno.W 1961 Gianni Meccia zadebiutował na Festiwalu w Sanremo piosenką Patatina, napisaną razem z Franco Migliaccim i śpiewaną w parze z Wilmą De Angelis; w tym samym roku wystąpił w komedii muzycznej Io bacio… tu baci w towarzystwie takich artystów jak Adriano Celentano, Mina czy Jimmy Fontana; z tym ostatnim śpiewał piosenkę Cha cha dell’impiccato (akompaniuje im zespół The Flippers). W tym samym okresie skomponował też, razem z Piero Umilianim czołówki dźwiękowe: In un mare di guai do filmu Mariti a congresso (w reż. Luigi Filippo D’Amico) oraz (samodzielnie) Un milione per uno do filmu I soliti rapinatori a Milano (w reż. Giulio Petroniego).W 1962 ponownie obecny na Festiwalu w Sanremo, tym razem jako kompozytor piosenki Cose inutili (z tekstem Ugo Tognazziego) śpiewanej przez Fausto Cigliano i Jenny Lunę; piosenka jednak przepadła w eliminacjach. Sam Gianni Meccia nagrał szereg singli, ale żadnemu z nich nie udało się powtórzyć sukcesu singli Il barattolo czy Il pullover.Podsumowaniem tamtego okresu twórczości jest longplay Le canzoni d’amore di Gianni Meccia (1963), jedyny jaki piosenkarz wydał w latach 60. Zawarte są na nim jego największe przeboje z lat 1959-1962. Gianni Meccia tymczasem kontynuował pisanie piosenek dla innych wykonawców: I ragazzi vogliono sapere dla Mary Di Pietro, Era la donna mia dla Robertino, Il plip dla Rity Pavone czy Uno dei mods dla Ricky Shayne.W 1965 odniósł sukces jako współautor tekstu do piosenki Il mondo Jimmy’ego Fontany (drugim współautorem jest sam Jimmy Fontana, muzyka: Carlo Pes). Piosenka stała się światowym przebojem.W 1967 Gianni Meccia znów uczestniczył (jako kompozytor) w Festiwalu w Sanremo z piosenką Ma piano (per non svegliarmi), wykonywaną przez Nico Fidenco i Cher; piosenka jednak nie zakwalifikowała się do finału konkursu.Pod koniec lat 60. Gianni Meccia nagrał jeszcze kilka singli, napisał czołówki dźwiękowe do kilku filmów oraz tekst do utworu Concerto per Patty (1969) dla Patty Pravo. Postanowił jednak zostać producentem fonograficznym i w 1970 założył, razem ze znanym kompozytorem Bruno Zambrinim, wytwornię płytową Pull, pod szyldem której udało mu się wylansować zespół I Cugini di Campagna.