Richard Wright (ur. 28 lipca 1943 w Londynie, zm. 15 września 2008) – brytyjski progresywny muzyk rockowy grający na instrumentach klawiszowych, dętych (puzon, trąbka) a także wiolonczeli i skrzypcach. Najbardziej znany z długoletnich występów z grupą Pink Floyd.
Andrew Victor McLaglen (ur. 28 lipca 1920 w Londynie, zm. 30 sierpnia 2014 w Friday Harbor) – amerykański reżyser filmowy i telewizyjny pochodzenia brytyjskiego. Syn brytyjskiego aktora, laureata Oscara Victora McLaglena.
Afroman, właściwie Joseph Edgar Foreman (ur. 28 lipca 1974 w Los Angeles, Kalifornia) – amerykański raper, przedstawiciel tzw. hip hopu komediowego. Wydał dotychczas 11 albumów, dwie kompilacje i dwa single: „Crazy Rap” i „Because I Got High”, które odniosły sukces na listach przebojów.
Richard Wright (przejdź do: Andrew Victor McLaglen – Afroman)
 |
Richard Wright (ur. 28 lipca 1943 w Londynie, zm. 15 września 2008) – brytyjski progresywny muzyk rockowy grający na instrumentach klawiszowych, dętych (puzon, trąbka) a także wiolonczeli i skrzypcach. Najbardziej znany z długoletnich występów z grupą Pink Floyd.
Wright obok Masona i Watersa był założycielem grupy i obok Gilmoura głównym twórcą brzmienia zespołu. W 1979 wskutek kłótni i złych relacji z Watersem został usunięty przez niego z grupy. W 1983 roku wraz z Davidem Harrisem utworzył zespół Zee, z którym rok później wydał jedyny album – Identity. W 1987 powrócił do Pink Floyd.
Richard Wright wydał dwa solowe albumy. Pierwszym był wydany w 1978 roku Wet Dream oraz koncepcyjny Broken China(1996)
Na liście 100 najlepszych rockowych klawiszowców wszech czasów Digital Dreamdoor został sklasyfikowany na 5. miejscu.
Zmarł na raka 15 września 2008 r.
Dyskografia
Solo
- Wet Dream – (1978)
- Broken China – (1996)
Zee
- Identity – (1984)
Syd Barrett
- Barrett – (1970)
David Gilmour
- David Gilmour in Concert – (DVD, 2002)
- On an Island – (2006)
- Remember That Night – (DVD, 2007)
- Live in Gdańsk – (DVD, 2008)
Andrew Victor McLaglen (przejdź do: Richard Wright – Afroman)
 |
 |
McLaglen zapisał się w historii kina głównie jako twórca tzw. filmów „klasy B”; najczęściej były to westerny. Kilkakrotnie realizował kontynuacje wielkich filmowych przebojów; takich jak m.in.: Żelazny krzyż (1977; reż. Sam Peckinpah) – sequelSteiner – Żelazny krzyż 2 (1979), Parszywa dwunastka (1967; reż. Robert Aldrich) – sequel Parszywa dwunastka 2 (1985),Most na rzece Kwai (1957; reż. David Lean) – sequal Powrót znad rzeki Kwai (1988). Zasłynął także jako reżyser kilku westernów z Johnem Wayne’em w roli głównej. Były to: McLintock! (1963), Niezwyciężeni (1969), Chisum (1970), Synowie szeryfa (1973).
Wybrana filmografia
- McLintock! (1963)
- Shenandoah (1965)
- Szlachetna rasa (1966)
- Zachodni szlak (1967)
- Ujarzmić piekło (1968)
- Bandolero! (1968)
- Niezwyciężeni (1969)
- Chisum (1970)
- Synowie szeryfa (1973)
- Pojedynek po latach (1976)
- Dzikie gęsi (1978)
- Steiner – Żelazny krzyż 2 (1979)
- Akcja na Morzu Północnym (1979)
- Wilki morskie (1980)
- Sahara (1983)
- Parszywa dwunastka 2 (1985)
- Powrót znad rzeki Kwai (1988)
Afroman (przejdź do: Richard Wright – Andrew Victor McLaglen)
 |
Foreman przygodę z muzyką rozpoczął już w ósmej klasie, wówczas nagrywał taśmy dla swoich znajomych, po czym je sprzedawał. Gdy został wyrzucony ze szkoły za obwisłe spodnie, nagrał taśmę o swojej nauczycielce. Sprzedał wówczas około 400 egzemplarzy. Piosenka stała się wielkim sukcesem. W młodości Afroman występował w kościele, grając na perkusji i gitarze.
W 1999 roku wydał swój debiutancki album pt. My Fro-losophy, po czym przeniósł się do Hattiesburg w stanie Missisipi, gdzie poznał perkusistę Jodego Stallone, basistę Daryla Havar i producenta Tima Ramenofsky.
Ramenofsky wyprodukował i wydał następny album Foremana pt. Because I Got High w wytwórni T-Bones Records. Ukazał się on w 2000 roku. Płyta odniosła sukces za sprawą wydanego singla pod tym samym tytułem. Uplasował się na 13. miejscu notowania Billboard Hot 100 i 1. na UK Singles Chart. W 2002 r. piosenka była nominowana do Nagroda Grammy w kategorii Best Rap Solo Performance. Utwór można usłyszeć w filmach Jay i Cichy Bob kontratakują, The Perfect Score i Niepokój. Po tym sukcesie wytwórnia Universal Records podpisała z Afromenem kontrakt na sześć płyt, jednak wydała tylko dwa albumy i kilka nowych piosenek.
Od 2004 roku Foreman wydaje samodzielnie, również za pośrednictwem Internetu. Wówczas wydał album komediowy zatytułowany Jobe Bells, na którym wyśmiewał tradycje Bożonarodzeniowe. W 2010 roku wystąpił na festiwalu Gathering of the Juggalos.
Albumy studyjne
- My Fro-losophy (1999)
- Because I Got High (2000)
- Sell Your Dope (2000)
- Afroholic… The Even Better Times (2004)
- Jobe Bells (2004)
- 4R0:20 (2004)
- The Hungry Hustlerz: Starvation Is Motivation (2004)
- Drunk ‚n’ High (2006)
- A Colt 45 Christmas (2006)
- Waiting to Inhale (2008)
- Frobama (2009)
Kompilacje
- The Good Times (2000)
- Greatest Hitz Live (2008)
Single
- „Crazy Rap” (2000)
- „Because I Got High” (2001)
